Het Pantheon is het mooiste, het meest imposante, het best geconserveerde en het meest geïmiteerde bouwwerk dat de geschiedenis ons heeft gegeven. 

Dit architec­tonische meesterwerk dat vaak werd nagebouwd, maar nooit geëvenaard, was een inspiratiebron voor de architecten en kunstenaars van de Renaissance, en tevens hét voorbeeld voor alle koepel­constructies ter wereld. Redenen genoeg om dit gebouw een hoofdrol te geven in een intrigerend en eigenzinnig boek...

In deze ruimte verliest het gewone zijn vanzelfsprekendheid; hier herinnert het lichaam zich dingen die ons onderbewustzijn negeert of vergeten is. Het Pantheon heeft een dwingende présence met een kracht die veeleer de allures heeft van een poëtische suggestie. Hier is het licht tastbaar en onvatbaar. 

Het is hier in deze lichttunnel, dat je begrijpt dat iets buitengewoon mooi kan zijn en ­tegelijk totaal on(be)grijpbaar en raadselachtig kan blijven.